Verliefd

Zaterdag 8 augustus
Wij hebben een bezoek gebracht aan het resort. De hoofdreden van dit bezoek was om weer even schoon te worden. Door alle stof zien wij er vaak bruiner uit dan wij in werkelijkheid zijn. De stof blijft lekker op onze huid plakken. Zelfs scrub kan ons er niet bij helpen. Op het resort hebben ze schoon en warm water en hierdoor lijkt het alsof we wat schoner zijn. Daarna hebben we lekker rond gesnuffeld in town.

Zondag 9 augustus
Wij zijn met Moses, Fridah, Cepher en Monica naar Sipi Falls geweest. Dat zijn 3 grote watervallen gelegen ongeveer een uur rijden vanaf Mbale. Wij zijn door het tropisch regenwoud omhoog geklommen om de watervallen vanaf verschillende oogpunten te mogen aanschouwen. Een behoorlijke klim over glibberige, modderige en smalle paadjes. Het is er prachtig groen. De watervallen geven wat spetters af wat heerlijk is na een lange klim. Een geweldig gezicht om van zo dichtbij de watervallen te bekijken en daarbij het geweld waarmee het water naar beneden komt.
Onderweg naar de derde waterval stond ons een grote verassing te wachten. Een zelfgemaakte, instabiele houten ladder naar beneden. Enorm wiebelig, maar wij moesten deze ladder wel af. Trillende benen toen wij beneden stonden.. Super leuke dag gehad!
Onderweg terug hebben wij Jamawa opgepikt. Zij is met ons mee terug gereden naar Mbale. Daar hebben wij samen met haar in Namatala de huizen bekeken die in 2011 zijn gebouwd door Judith en de drie andere meiden. De alcoholgeur is zeer overheersend in deze sloppenwijk. Het is er veel viezer dan in Namakwekwe (waar LCF zit). Alcoholmisbruik en de problemen zijn ook groter in Namatala. De mensen gebruiken overmatig alcohol om maar niet aan de problemen te hoeven denken. Voor hen een goedkope uitweg. De man voor wie het huis was gebouwd was dronken toen wij hem aantroffen. Hij woont er samen met nog een man. Het huis was niet erg goed onderhouden. Er was zelfs een brand geweest in het huis. De buren hadden geholpen om het te blussen. Bijzonder om te ervaren dat elke sloppenwijk weer anders is en dat het voornamelijk afhankelijk is van de mensen die er met elkaar wonen. In Namakwekwe zorgt iedereen voor elkaar. De sociale controle is daar groter.

Maandag 10 augustus
Wij zijn op bezoek geweest bij vier vrouwen voor de small business. Er wordt nu gehandeld in tweedehands kleding, groente en gedroogd vis en een vrouw heeft een klein restaurant voor studenten. Terug op LCF kwamen wij op het idee om voor een gezin een huis te bouwen. Dit gezin woont nu in het huis van de moeder van de moeder des huizes. Zij zal terug komen, waardoor er geen ruimte en onderdak is voor dit gezin. Wij hebben dit met Moses besproken. Moses gaf aan dat het van belang is dat je het land koopt waar het huis op staat en dat de papieren kloppen. In 2011 is er een huis gebouwd voor een blinde vrouw. De blinde vrouw is overleden en nu woont de eigenaar van het stuk land in dat huis. Wij hadden toen der tijd het stuk land moeten kopen. Nu kan niemand deze man het huis uitzetten. Wij zijn wel blij dat het wordt bewoond.
’s Middags hebben wij een bezoek gebracht aan het gezin waar wij het huis voor willen bouwen. Zij gaf aan dat haar moeder een groot stuk land heeft. Hier kan op worden gebouwd. Als haar moeder overlijdt, is zij degene die het allemaal in handen heeft.
Tijdens het wachten op de offerte voor het huis, gaf Moses gaan dat hij graag zijn broer en zus naar school wil sturen. Zijn vader is overleden waardoor hij automatisch de vaderrol op zich krijgt. Hij betaalt voor het hele gezin onderdak. Voor zijn jongste zusje betaalt hij het schoolgeld. Hij verdient zelf niet genoeg om zijn broer en zus naar school te sturen. Zijn broer werkt wel en spaart ook geld. Al bij al is het niet genoeg. Zijn broer en zus zijn wel ambitieus. Zijn zus Sara wil accountant worden en zijn broer Benjamin een grafisch ontwerper. Moses heeft ons gevraagd of wij geld kunnen inzamelen. Het bijzondere aan dit verhaal is dat wij zeker weten dat het geld goed terecht komt. Hij wil ons de bonnetjes sturen van het schoolgeld. Hij is zeer gedreven en iemand die alles goed wil doen voor iedereen. Een echte harde werker die zich houdt aan afspraken en tijd. Misschien kunnen wij met elkaar hier aan denken als er wordt gezocht naar een goed doel.

Dinsdag 11 augustus
Vandaag weer begonnen met small business. Vier vrouwen waarvan er één een klein ‘supermarktje’ heeft, een andere vrouw gedroogde vis verkoopt en weer een ander verkoopt zelf gemaakt bier. De vierde vrouw gaan wij op cursus sturen om naaister te worden. Zij krijgt ook een naaimachine. Er is ondertussen een tweede vrouw bij gekomen die ook deze cursus gaat volgen.
’s Middags hebben wij gekeken bij de groepen hoe de training van vorige week is opgepakt. De vrouwen nemen hun verantwoordelijkheid en zaten op tijd bij elkaar. Ze waren al heerlijk bezig toen wij aankwamen. Zij maken prachtige sieraden van papier. Niemand zal geloven dat het papier is. Niet ruzie om gaan maken, maar de sieraden zijn te koop.
In de middag zijn wij vetrokken om te genieten van het land. Oeganda heeft zoveel moois te bieden. Om 14.30 uur zaten wij in de grote bus richting Kampala. Wij waren bijna in Kampala toen de bus een ongeluk kreeg. De grote bus heeft een frontale botsing gehad met een kleine truck. Wij hebben daar 3 uur staan wachten in een heerlijke stoffige omgeving. Heerlijke plamuurlaag op ons lichaam.
Het duurde allemaal erg lang voordat er wat gebeurde. Er werd geen vervangend vervoer geregeld en ook niks gecommuniceerd. Uiteindelijk kwam de traffic police. Zij keken een paar keer en stonden voornamelijk alles van een afstand te bekijken. De chauffeur van de kleine truck was niet verzekerd. Voor hem was het dus beter als de chauffeurs het onderling eens werden over het bedrag dat vergoed moet worden. De traffic police gaf hier toestemming voor. Het duurde nog drie kwartier voordat zij eruit waren. Dit alles betekende dat wij pas om 22.15 uur aankwamen bij het Red Chilli Camp. Gauw onder de douche om de liters stof af te schudden en door naar bed.

Woensdag 12 augustus
Om 07.30 uur met een prachtig blauw busje vertrokken richting Masindi. Om 14.00 uur kwamen wij aan bij Bongongo. Hier gingen wij chimpansees spotten in het wild. Dichte kleding aan en ongeveer een half uur lopen toen wij 4 chimpansees zagen in de bomen. Ze gooiden allemaal blaadjes naar beneden. De dieren waren aan het eten en aan het slapen. Zij vertonen grappig gedrag. De gids kan zien aan het gezicht welke chimpansee het is. Elke chimpansee heeft een naam.
Om 17.00 uur kwamen wij aan het op kamp. Er werd ons verteld dat wij geen voedsel mee mochten nemen de tenten in. Er lopen wilde dieren rond die dit eten graag uit de tent komen halen. Na het eten liepen wij terug en snapten wij waren ze het over hadden. Er stond een enorme nijlpaard naast de tent. Deze bleef ’s nachts ook gezellig rond onze tent gras grazen. Een hoop herrie maakt dat beest. Wij hadden de luiken van de tent niet dicht, waardoor konden wij het nijlpaard goed konden bekijken. Wel even bij elkaar op schoot gezeten toen het nijlpaard bij onze ingang liep. Leek net of het naar binnen kwam.

Donderdag 13 augustus
Om 06.30 uur gingen wij op game drive. Dieren spotten in het wild. Eerst met een pont naar de overkant van de Nijl . Daar stond een baviaan ons op te wachten. Er werd ons verteld dat deze beesten slim zijn en je daarom niet de ramen van de auto moet open laten. Even later zagen wij dat iemand niet had geluisterd en ging er een baviaan met een ontbijtpakket vandoor!
Terug in de bus gingen wij op zoek naar wilde dieren. Boven op de bus gezeten om alles goed te kunnen zien. Wij hebben enorm genoten van het landschap en alle dieren die wij zagen. Leeuwin met 3 welpen, giraffen, nijlpaarden, gazellen, olifanten, buffels, verschillende vogels en een grappige tor. Die tor was heel bijzonder. Deze duwde een volledige tennisbal van zand vooruit met zijn achterpoten. Het vrouwtje zat er op vast geplakt.
Er was een olifant heel dichtbij de weg. Hij zag onze busjes en kwam op ons afstormen. Ook wel even spannend, maar erg mooi om te zien zo dichtbij.
Na de lunch zijn wij op de boot gestapt die ons over de Nijl bracht naar de Murchison Falls. Onderweg veel nijlpaarden en krokodillen gezien. Ook giraffen, olifanten en buffels langs de kant van het water. Wij werden bij de watervallen gedropt om omhoog te klimmen en om de watervallen van bovenaf te zien. Een erg warme en zweterige ervaring, maar zeker heel gaaf. Twee watervallen kwamen samen. Kwam ook met veel geweld naar beneden. Erg indrukwekkend!
Toen lekker gegeten en een biertje gedronken. Gerdieneke is helemaal fan van Nile special. Wij raakten aan de praat met Berhati en Godwin. Zij werken op de Red Chili Camp. Allemaal informatie uitgewisseld en vooral veel gelachen. Lekker ’s avonds bij het kampvuur gezeten. Het werd wel heerlijk laat. De volgende dag ging de wekker weer om 07.00 uur.

Vrijdag 14 augustus
Om 08.00 uur in de bus vertrokken naar een opvang voor neushoorns. Wij gingen samen met een gids kijken bij de neushoorns in het wild. Wij vonden een moeder met een kleintje. Een mooi schouwspel. Het kleintje ging drinken bij de moeder. Er zijn 14 neushoorns op de opvang. Deze worden goed beschermd. Er wordt veel op de dieren gestroopt. Ze willen de hoorn hebben van het dier. De gids vertelde ons dat je de hoorn eraf kan halen en dit meerdere keren in één leven van een neushoorn. Als de hoorn wordt verwijderd zonder dat het bloed, groeit de hoorn na 2 jaar weer terug. Op de opvang worden de hoorns bij de mannetjes weg gehaald, omdat ze vechten met elkaar. Het zijn indrukwekkende grote beesten.
Daarna hebben we genoten van de Afrikaanse massage in de bus terug naar Kampala. De wegen zijn barslecht. Om 16.30 uur kwamen wij aan. Nog lekker een nacht geslapen bij Red Chili.

Zaterdag 15 augustus
Om 09.00 uur vertrokken naar de grote en zeer chaotische stad Kampala. Wij hebben ons af laten zetten bij een grote souvenirmarkt. Lekker rondgesnuffeld. Als nog iemand op zoek is naar mooie schilderijen dan kunnen wij Kampala zeker aanraden. Aan het einde van de dag terug naar ons rustige, maar ook chaotische Mbale. Een hele reis om daar te komen. Wij hebben 1,5 uur op een buspark staan wachten met teveel tassen bij ons. Mensen dringen om in de bus te komen. Een hoop geschreeuw en geduw, Gerdieneke moest even mopperen om in dezelfde bus als Judith te stappen. Judith kan zich dit niet herinneren van 4 jaar geleden. Onderweg reed de bus ook nog een man aan op de fiets. Gelukkig niemand gewond. Na 6 uur in de bus te hebben gezeten kwamen wij aan in Mbale. Gauw op de Boda Boda gestapt op weg naar huis. Judith zat op een Boda Boda bij een ‘dronken’ man. Ergens onderweg had hij opeens geen benzine meer. Sta je in het pikkedonker met een vreemde man. Je kan ook zo aangereden worden, want niemand ziet je staan. De berm wordt ook gebruikt om kuilen in de weg te omzeilen. Je staat dus nergens echt veilig. Gelukkig kwam er een Boda Boda langs waar zij bij achterop mocht. Gezellig met nog een vreemde op de Boda Boda, maar wij waren veilig thuis. Gerdieneke was al op locatie en maakte zich wel zorgen of Judith er ook zo aan kwam, maar gelukkig duurde dat niet lang!
Terug bij onze accommodatie waren wij het even poepiezat van de geweldige dagen.

Zondag 16 augustus
Lekker in de zon gelegen op het resort en een paar potjes yathzee gespeeld. Even bijkomen van alle drukte.

Maandag 17 augustus
Robinha, de kokkin heeft een baby gekregen. Zij heeft tot vorige week vrijdag gewoon zonder zeuren door gewerkt. Ze heeft nu 3 maanden vrij.
Wij hebben een gesprek gehad met Moses over het verdelen van het geld over de vrouwen voor de small business. Wij zijn het met elkaar goed eens over de verdeling. Daarna hebben wij de vrouw bezocht die ook op cursus gaat om naaister te worden. Erg gelachen om haar douche. Buiten op een stapel stenen staan in een vierkant wat stokken met een zeil eromheen. Hier zitten allemaal gaten in. Dat is waar zij zich wassen. Wat zijn wij toch verwend met een warme douche.
Naar town geweest om materialen te kopen voor de sieraden, zodat de vrouwen weer kettingen, armbanden en oorbellen kunnen maken. Wij nemen het mee naar Nederland om het voor hen te verkopen.
’s Middags zijn wij bij Carol op bezoek geweest. Helaas moeten wij melden dat het meisje niet te helpen is. Ze heeft een olifantenziekte. Dit betekent dat haar huid eruit ziet als een olifant en haar voeten er ook uit zien als de voeten van een olifant. Enorm verdrietig voor haar. De doktoren hadden ‘medicijnen’ voor geschreven. Wij mochten dit gister bekijken. Het was crème tegen kloven, een soort eigengemaakte vaseline, een middeltje om een soort sodabadje te maken (lijkt op paarse ecoline) en paars spul om te zorgen dat er weer spleten komen tussen de tenen die nu aan elkaar vast zitten. Dit zijn in onze ogen niet ‘medicijnen’. Hopelijk helpt het haar wel dat het wat zachter voelt. Soms vallen er stukjes huid van haar voeten af. Helaas groeit het dan weer terug. Dat betekent dat opereren ook geen zin heeft, want het zal weer terug groeien. Voor ons was het erg verdrietig om te zien en te bedenken dat dit meisje dus geen toekomst zal hebben als een ander.

’s Middags even naar Town geweest om de laatste dingen te kopen. Om 18.00 uur een meeting gehad met Cepher en Moses. Chepher gaat morgen een training geven over ‘business’. Dit om er voor te zorgen dat de vrouwen het geld goed gaan gebruiken voor de small business. Ze hebben ook een mooi administratiesysteem aangelegd voor de vrouwen. Zij krijgen ook een kasboek.

Dinsdag 18 augustus
De man die het huis gaat bouwen, gaat vandaag de grond klaar maken en de spullen kopen voor het bouwen. Zaterdag gaat hij de keuken afmaken. Moses stuurt ons dan nog foto’s. We zijn ook langs geweest bij het huis dat gebouwd gaat worden. De piketten zijn uitgezet en de grond ‘bouwrijp’gemaakt. Grappig hoe makkelijk de bananenbomen worden omgehakt en afgevoerd. Morgen gaat het bouwen beginnen. Daarna zijn wij naar het ziekenhuis geweest. De kokkin bezocht die een baby heeft gekregen maandag. De baby ligt aan de beademing. Het is een ziekenhuis van de staat. Dit betekent dat iedereen zichzelf moet verzorgen en voorzien van medicatie. Zij hield de beademingsbuisjes vast van haar kind. De buisjes floepen er telkens af. Aan alles is te zien dat zij niet goed zijn voorzien van de juiste materialen in het ziekenhuis. De moeder vroeg ons te bidden voor haar zoon.
Morgen is onze laatste dag en donderdag zullen wij terug gaan naar Entebbe. Morgen gaan we het geld geven voor de small business, het huis bezoeken en afscheid nemen van LCF. Dat gaan wij lekker doen met een diner en een dansje + drankje.
Wij hebben enorm genoten van onze tijd in Oeganda. Een prachtig land waar teveel te zien is. Veel indrukken. Het verschilt op veel fronten van ons land. Wij zijn blij dat wij met jullie hulp zoveel mochten betekenen voor de mensen. Daarbij zijn wij ook blij om te zien dat er projecten zijn die goed worden gerund door de lokale bevolking. Het mooie is dat wij altijd contact blijven houden met Moses. Hij houdt ons op de hoogte met foto’s en verhalen. Hij zal er samen met het project zorg voor dragen dat alle investeringen goed blijven lopen. Dit zullen wij uiteraard met jullie delen.
Wij zijn enorm dankbaar met wat wij hebben. Ons bestaan hier was regelmatig erg primitief. Confronterend waardoor wij creatief op zoek moeten naar de mogelijkheden. Wij zeiden tegen elkaar dat wij nooit meer mogen zeuren over hoe wij eruit zien, omdat wij Carol hebben gezien. Wij zeiden tegen elkaar dat wij verwende nesten zijn. Er vanuit gaan dat water uit de kraan komt, de vaatwasser die de afwas voor je doet, het stroom dat altijd werkt, een toilet waar je op kan zitten, een warme douche, dat je naar een specialist kan wanneer je tegen problemen aan loopt, een auto voor de deur die over fatsoenlijke wegen rijdt, geld om op vakantie te gaan, vervangend vervoer bij een ongeluk. Daar in tegen heeft het land zoveel moois. Prachtige natuur, heerlijke sfeer, vriendelijke mensen ( kan Nederland echt een voorbeeld aan nemen), grappig voedsel, de warmte die zij halen uit het geloof ondanks hun leven, de dieren die overal los lopen (koeien, geiten etc.), muziek op straat, het missen van stress, lopen alsof je wordt tegengehouden, met klein geld erg blij zijn. Het is één groot paradijs op straat. Het is gezellig, kleurrijk en een ontspannen sfeer. De mensen zijn op hun manier best gelukkig al is dat voor ons niet te begrijpen. Wij zijn stiekem verliefd!

Bedankt voor jullie steun, support en interesse namens ons en LCF.

PS. Foto's volgen nog!